Tag Archives: սիրանույշ օհանյան

ինքս ինձ թիրախ դարձրի
կանգնեցի ասեղի ծայրին
դե խփեք
ասացի
բաց եմ
խփեցին Շարունակել կարդալ →

Այրեցի բոլոր կամուրջները
(որ առաջ գնամ)
ցած ընկա:

Ինքս ինձ կրակը նետեցի
(իսպառ մոխրանալու համար)
վերածնվեցի: Շարունակել կարդալ →

Ստեղծագործելիս Գրողի համար անհրաժեշտ երկու բան չեմ կարողանում անել՝ վերապատմել և հորինել: Վերապատմելը տաղտկալի ու ապարդյուն գործողություն է: Ինչպե՞ս կարող եմ պատմել մի բան, որ կարող են պատմել բոլորը,- մտածում եմ, երբ ստեղծագործելու մտածված պահանջը բռնում է կոկորդիցս: Նաև չեմ … Շարունակել կարդալ →

Պատկերացրեք տասնյակ, հարյուրավոր, հազարավոր, տասնյակ հազարավոր մարդկանց: Ամեն վայրկյան նրանք ինչ-որ բան են գրում, սրբագրում, խմբագրում: Ամեն վայրկյան վայրկյան ինչ-որ մեկը ուղղում կամ ջնջում է ինչ-որ մեկի գրածը: Ամեն վայրկյան ինչ-որ մեկը ինչ-որ հոդված է կարդում Վիքիպեդիայում:

Բազմաթիվ տիբեթյան վանականներ մի քանի շաբաթ շարունակ համատեղ ուժերով մեկ մանդալա են գործում: Գործելուց անմիջապես հետո մանդալան ոչնչացնում են: Այդպես նրանք սովորում են չկառչել նյութական աշխարհից և իրենց իսկ ստեղծագործությունից: Չկառչել սեփական հոգուց: Շարունակել կարդալ →

Մարմնովս ծածկեմ մարմինդ,
Տանիքդ լինեմ,
Պաշտպանեմ անձրևից, քամուց, արևից…
Օտար հայացքից:

Մարմնովդ մտիր մարմնիս մեջ.
Տնակդ եմ`
Հարմարավետ, տաքուկ
Ապաստարան աշխարհից: Շարունակել կարդալ →

Հոգնած մարմնիս վրայից
Հագնում եմ մաշված հոգիս,
Մեկնում:

Մարմինս ընտելացել է հոգուս,
Ինչպես ոտքը՝ կոշիկին:
Տրտնջում է կոշտուկներից: Շարունակել կարդալ →